Il-kwarantina marittima bdiet fil-Mediterran fis-seklu 14 meta faqqgħet il-pesta fl-Ewropa. Venezja, li dak iż-żmien kienet il-port ewlieni tad-dħul fl-Ewropa mil-Lvant, esperjenzat ħafna epidemiji ta ’pesta. Minhabba f’hekk gew introdotti regolamenti li kienu jeħtieġu l-iżolament ta’ erbgħin jum ta ’persuni u oġġetti li jaslu minn pajjiżi rrappurtati li huma infettati, il-perjodu ta’ żmien maħsub kien meħtieġ biex l-oġġetti ma jsirux infettivi billi jiġu esposti għall-arja u d-dawl tax-xemx. Sussegwentement, ġew stabbiliti stazzjonijiet ta ’kwarantina jew lazarettos f’ ħafna portijiet tal-Mediterran, li fihom il-vjaġġaturi kienu miżmuma matul il-kwarantina.

F ’Malta, fil-bidu tas-snin 1500 ġew registrati miżuri li jipprevjenu l-introduzzjoni tal-infezzjoni meta vapuri jkunu iżolati fil-Port ta’ Marsamxett. Wara l-fondazzjoni tal-Belt Valletta fl-1566, twaqqaf stazzjon ta ’kwarantina fuq ix-xatt tal-Belt Valletta tal-Port il-kbir f’ sit illum magħruf bħala “Il-Barriera”, isem li ġej mill-barriera li nbniet madwar l-istazzjon.

Aktar tard, fl-1643, il-Kavallieri ta ’San Ġwann akkwistaw il-gżira fil-Port ta’ Marsamxett, li dak iż-żmien kien jisima Bishop Island, u hemmkekk bnew akkomodazzjoni biex jilqghu pazjenti u nies li kienu f’kuntat ma persuni infettivi. Fis-seklu ta’ wara, il-Gran Mastru Manoel Vilhena bena l-forti fuq din il-gżira u inbena Lazzaretto ġdid qrib tagħha fl-1723, u minn hemm’ il quddiem il-gżira saret magħrufa bħala Manoel Island.

Il Kavalieri ta’ San Gwann implimentaw regolamenti stretti ta ’kwarantina, u li ġew infurzati minn Kummissarju tas-Saħħa u minn tnax sa tmintax-il Gwardjan tas-Saħħa.

Kummissjoni Rjali giet imwaqffa fl-1838, il-Pulizija tal-Ilma u d-dipartimenti tal-kwarantina ġew amalgamati taħt is-Supretendent tal-Kwarantina, li sar dinjitarju importanti f ’Malta. Reviżjoni tal-miżuri għall-prevenzjoni tal-mard wasslet għal sett komprensiv ta’ regolamenti li aktar tard ġew ikkonsolidati f’ Ordinanza speċjali inkorporata fil-liġi Maltija.

Il-bidliet kbar li jmiss seħħew fl-1885 u fl-1895, bil-formazzjoni tad-Dipartiment tas-Saħħa Pubblika, li aktar tard sar responsabbli mis-servizzi tal-kwarantina u l-lazarettos

Id-Dipartiment tas-Saħħa Pubblika jibqa ’llum b’ ħafna responsabbiltajiet simili. Il-bżonn ta ’kwarantina tal-bnedmin naqas matul is-snin u d-Dipartiment tas-Saħħa Pubblika m’ għadux imexxi stazzjonijiet apposta riservati biss għal din il-funzjoni. Il-metodi għall-kontroll tat-tixrid internazzjonali tal-mard inbidlu b ’bidliet fl-ekoloġija tal-mard u avvanzi fil-miżuri preventivi.

L-ewwel organizzazzjoni internazzjonali għall-kontroll tal-mard infettiv, l – “Uffiċċju Internazzjonali tas-Saħħa Pubblika”, ġiet stabbilita kmieni fis-seklu preżenti. Dan baqa ’sal-1947, meta ġie assorbit fl-Organizzazzjoni Dinija tas-Saħħa (WHO), flimkien mal-Organizazzjoni tas-Saħħa tal-Lega tan-Nazzjonijiet. Il-Konvenzjonijiet Sanitarji Internazzjonali mbagħad ġew sostitwiti fl-1952 bir-Regolamenti Sanitarji Internazzjonali -mill Organizzazloni Dinija tas-Sahha (WHO.)

Il-ħeffa u l-volum tat-traffiku internazzjonali tal-passiġġieri u l-firxa tal-ivvjaġġar bl-ajru żdiedu b ’mod drammatiku wara t-tieni Gwerra Dinjija. Konsegwentement, vjaġġaturi infettati jistgħu jaslu minn ħafna partijiet tad-dinja fil-perjodu ta’ inkubazzjoni tal-mard infettiv ewlieni. Barra minn hekk, l-għadd enormi ta ’vjaġġaturi għamel il-miżuri ta’ kontroll fil-portijiet kważi impossibbli.

Fl-1968, Dr Dorolle, id-Deputat Direttur tal-WHO ikkummenta: –

“Jidher evidenti li s-sistema ta ’protezzjoni bbażata fuq ir-Regolamenti Sanitarji Internazzjonali eżistenti m’ għadhiex adegwata.”

Aktar tard, Dr Bruce-Chwatt, f ’reviżjoni awtorevoli ta’ safar u mard wasal għall-istess konklużjoni: –

“Biż-żieda tal-ivvjaġġar u l-kummerċ dinji sar ovvju li s-sistema tradizzjonali ta ’protezzjoni tas-saħħa nazzjonali, ibbażata fuq ir-Regolamenti sanitarji Internazzjonali ta’ qabel ma kinitx aktar prattikabbli u kien meħtieġ approċċ ġdid”

L-approċċ il-ġdid, żviluppat mid-WHO, irrikonoxxa li l-kontroll tal-mard permezz ta ’miżuri ta’ kwarantina x’ aktarx ma kienx effettiv u jista ’saħansitra jagħti lok għal sens falz ta’ sikurezza. Minflok, ġie introdott l-approċċ aktar attiv tas-sorveljanza epidemjoloġika, imfassal biex jidentifika mard u infezzjoni li tittieħed malajr kemm jista ’jkun sabiex ikunu jistgħu jittieħdu miżuri ta’ kontroll malajr.

Ir-Regolamenti Internazzjonali tas-Saħħa (IHR) 1969 bdew joperaw fl-1971. Dawn ġew emendati fl – 1973 u fl – 1981, u huma imsemmija biss il – pesta, il – kolera, u d – deni isfar li huma suġġetti għar – Regolamenti. Madankollu, l-effikaċja tagħhom kienet ġiet iddubitata, u kien ġie ssuġġerit li l-ispiża tal-implimentazzjoni tagħhom għandha tiġi vvalutata skont is-sitwazzjoni epidemjoloġika dinjija tal-mard soġġett għalihom u r-riskji li dawn joħolqu. Dan ir-Regolament ghadu jigi revedud regolari mid WHO.

Il-kontroll tal-marda importata li tittieħed issa jiddependi primarjament fuq id-detezzjoni bikrija tagħha permezz ta ’sorveljanza epidemjoloġika, miżuri ta’ kontroll rapidu, u l-komunikazzjoni ta ’informazzjoni madwar id-dinja.

Mur għar-Regolamenti Internazzjonali tas-Saħħa 2005